ஓட்டையை மறைக்க முயல்கிற லட்சியங்கள்

ஏப்ரல் மாத திசைகள் இணைய இதழில் மாலன் படைப்புலகம் பற்றி நடைபெற்ற கருத்தரங்கத்தைப் பற்றிய கட்டுரை வெளியாகியிருக்கிறது. மாலன் சிறுகதைகள் மற்றும் சொல்லாத சொல் ஆகிய நூல்களின் முக்கியத்துவம் கருதி ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட கருத்தரங்கம் என்று அக்கட்டுரையின் மூலம் அறிந்தேன். சாகித்ய அகாதெமி பரிசு பெற்ற தோப்பில் முகமது மீரான், பொன்னீலன் ஆகியோரும், பிரபல எழுத்தாளர் பா.செயப்பிரகாசம், இளம் எழுத்தாளர் பாரதி பாலன், தொ.ப. என்று அழைக்கப்படுகிற பேராசிரியர் தொ.பரமசிவம், பிற பேராசிரியர்கள் இவர்களுடன் ஏறக்குறைய 150 ஆய்வு மாணவர்களும் கலந்து கொண்டார்கள் என்று திசைகள் கட்டுரை சொல்கிறது.

இவர்களில் தோப்பில் முகமது மீரான், பொன்னீலன், பா.செயப்பிரகாசம் ஆகியோரின் எழுத்துகளை நான் படித்திருக்கிறேன். அவர்கள் மீதும் அவர்களின் எழுத்துகள் மீதும் எனக்கு மிகவும் மதிப்பும் மரியாதையும் உண்டு. கல்லூரியில் படிக்கிற காலத்தில் பொன்னீலனின் தலைமையில் ஒரு கவியரங்கத்திலும் கலந்து கொண்டிருக்கிறேன். தோழமையும் அன்பும் மிக்க குடும்ப நண்பர் அவர். தொ.ப.வின் எழுத்துகளுடன் நான் அடிக்கடி உடன்படாத போதிலும் அவர் ஓர் கல்வியாளர் என்ற அளவில் அவர் மீது பெரும் மதிப்புண்டு. அதில் பங்கேற்ற முனைவர் சு.வேங்கடராமன் பற்றியும் நண்பர் மூலம் கேள்வியுற்றிருக்கிறேன்.

எனவே, இவர்களும் தமிழ் ஆய்வு செய்கிற தற்கால மாணவர்களும் மாலன் படைப்புகளைப் பற்றி என்ன சொல்லியிருக்கிறார்கள் என்று அறிந்து கொள்கிற ஆர்வத்தில் கட்டுரையை வாசிக்க ஆரம்பித்தேன். கட்டுரை முழுக்க, மாலன் எழுத்துகளின் சிறப்புகளையும், பெருமைகளையும் மற்றவர்கள் பல கோணங்களில் அலசி பாராட்டியிருந்ததைச் சொன்னது. கட்டுரையில் ஒருவரும் மாலன் எழுத்தில் குறைபாடாக ஒன்றுமே சொல்லவில்லை. மாலன் எழுத்துகளைப் பற்றி மற்றவர்கள் பாராட்டி சொன்ன விஷயங்கள் மட்டுமே அக்கட்டுரையில் இருந்தன.

நான் எழுத்தாளர்களின் படைப்புலகம் பற்றிய தொகுப்புகளைப் படித்திருக்கிறேன். உதாரணமாக, காவ்யா பதிப்பகம், பல எழுத்தாளர்களுக்கு இலக்கியத் தடம் என்ற வரிசையில் புத்தகங்கள் வெளியிட்டுள்ளது. அவற்றில் இருக்கிற கட்டுரைகள் எல்லாம், ஓர் எழுத்தாளரை அலசி அவரின் நிறை குறை ஆகியவற்றை விமர்சனப் பாங்கில் அணுகுவதாய் இருக்கும். நான் இந்தியாவில் இருந்தபோது கலந்து கொண்டிருக்கிற இலக்கியக் கூட்டங்களும் அப்படியே இருந்தன. எழுத்தாளருக்கான பாராட்டு விழாவில்கூட, பாராட்ட மட்டுமே செய்யாமல் விமர்சனமும் சொல்லித் தங்கள் கருத்துகளை நாகரீகமாக வெளிப்படுத்துகிற மரபு தமிழில் உண்டு. அப்படித்தான் இருக்கவும் வேண்டும்.

அட, இவற்றையெல்லாம்கூட விடுங்கள். இப்போது ஞானபீட பரிசு பெற்றிருக்கிற ஜெயகாந்தனுக்கு வாழ்த்து சொல்கிறவர்கள் கூட, தத்தம் பார்வையில், ஜெயகாந்தனின் நிறை குறையென்று தாங்கள் கருதுவதைச் சொல்லிப் பின்னரே வாழ்த்துகிறார்கள். எனவே, வாழ்த்த வேண்டிய தருணத்தைக் கூட விமர்சனம் செய்கிற வாய்ப்பாக பயன்படுத்திக் கொள்கிற சூழலில் (இதில் நான் தவறும் காணவில்லை), மாலன் படைப்புகளைப் பற்றிய விமர்சனக் கூட்டம் அவரைப் பற்றிய பாராட்டுகள் மட்டுமே நிறைந்ததாக இருப்பதான ஒரு பிம்பத்தை இக்கட்டுரை ஏற்படுத்துகிறதே என்று தோன்றியது.

தன்னைப் பற்றியப் பாராட்டுகள் மட்டுமே கட்டுரையில் வருமாறு மாலன் பார்த்துக் கொண்டார் என்று மாலனைப் பற்றிக் குற்றம் சாட்டிவிட முடியுமா? மாலன் யார்? ஜனநாயகக் காவலர், எமர்ஜென்ஸியையே எதிர்த்தவர், கொள்கையில் சமரசம் செய்து கொள்ளாதவர், மாற்றுக் கருத்துளுக்குக் கூட திசைகளில் இடம் கொடுத்துப் பிரசுரிப்பவர். இவையெல்லாம் இணையத்தில் மாலன் எழுத்துகள் மாலனைப் பற்றி மற்றவர்களிடையே உருவாக்கும் பிம்பங்கள். அவர் அவரைப் பற்றிச் சொல்வதைப் படித்துப் படித்து நானும் தன்னைப் பற்றி ஒருவர் ஏன் பொய் சொல்லிக் கொள்ள வேண்டும் என்று அவர் சொல்வதை நம்பி வருகிறேன். அது மட்டுமா? மாலன் திசைகளை ஆரம்பித்த நோக்கம் என்ன? திண்ணை.காம் இருந்தாலும் அதன் செயல்பாடுகளில் திருப்தியுறாமல், உலகளாவிய அளவில் தமிழர்களுக்காக ஆரம்பித்த இதழ் என்று சமீபத்தில் ஒரு பேட்டியில் சொல்லியிருந்தார். கொச்சை மொழியில் தினமலர் போல வம்பு சண்டைகளைப் பிரசுரிக்கிற திண்ணையிலேயே அதன் ஆசிரியர்களையும் ஆசிரியர் குழுவையும் திட்டியும் விமர்சித்தும் வருகிற கருத்துகள் அப்படியே பிரசுரிக்கப்படுகின்றன. எனவே, திண்ணையைவிட மேலானதாக திசைகளை நடத்த வேண்டும் என்று விரும்புகிற மாலன், அவர் எழுத்தைப் பற்றிய குறைபாடுகள் மற்றும் பாராட்டு அல்லாத கருத்துகள் கருத்தரங்கில் சொல்லப்பட்டிருந்தால் கண்டிப்பாக அவற்றைத் திண்ணையைவிட ஒருபங்கு மேலே போய் "பாராட்டுகளுக்குக் கட்டம் கட்டிப் பிரசுரித்ததைவிடப்" பெரிய கட்டமாகக் கட்டித் திசைகளில் பிரசுரித்துத் தன் ஜனநாயகத் தன்மையை நிரூபித்திருப்பார் என்று நம்புகிறேன்.

இணையத்தில் நான் மாலன் எழுத்துகளைப் படித்து வருகிறேன். புனைகதைகள் அதிகம் அவர் இணையத்தில் எழுதியதில்லை. பெரும்பாலும் கட்டுரைகள். ஒரு சில கட்டுரைகள் மட்டுமே அவை கொணர்ந்த தகவல்களினால் எனக்குப் பிடித்திருந்தன. ஜெயகாந்தனிடம் முன்னுரை கேட்டு வாங்கி அவர் பிரசுரித்த புத்தகம் ஒன்றைப் பள்ளி நாட்களில் படித்திருக்கிறேன். அதன் பெயரும் என்ன படித்தோம் என்பதும் இப்போது மறந்துவிட்டது. எனவே, சிறுவயதில் படித்தவற்றைக் கணக்கில் கொள்ளாமல், இணையத்தில் படித்தவற்றை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு சொல்லும்போது, எனக்கு மாலன் எழுத்துகள் மீது பெரிய அபிப்ராயம் இருந்ததில்லை. சொல்லப்போனால், எழுத்து சார்ந்த மதிப்பீடுகளில் நண்பர் இரா.முருகன் போன்றவர்களின் எழுத்துகளை மாலன் எழுத்துகளைவிடவும் உயர்வாக நான் நினைத்து வருகிறேன். அப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில், இப்படி நான் மதிக்கிற பெரிய பெரிய எழுத்தாளர்கள், மற்றும் 150க்கும் மேற்பட்ட தமிழாய்வு செய்கிற இளைஞர்கள் கலந்துகொண்ட ஓர் அறிவுஜீவிக் கருத்தரங்கில், மாலன் எழுத்துகளைப் பற்றி மற்றவர்கள் புகழ்ந்து மட்டுமே சொல்லியிருப்பதைப் படித்ததும், எனக்குக் குற்றவுணர்வு உண்டாகி விட்டது. என்னடா இது, நாம் நம்முடைய ரசனைக் குறைவாலும் புத்திக் குறைவாலும், மாலன் எழுத்துகளைப் பற்றித் தவறாக நினைத்துவிட்டொமே என்று தோன்றியது. இந்தியா செல்லும்போது மாலனின் புத்தகங்களை வாங்கி வந்து மீள்வாசிப்பு செய்ய வேண்டும் என்றும் நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.

மேலும், சக எழுத்தாளரைப் புகழ மட்டுமே வேண்டும் என்கிற அவசியம் இல்லாத எழுத்தாளர்களும், கல்வியாளர்களும் (கல்வியாளர்கள் எழுத்தாளர்களை பார்க்கும்/அலசும் போக்கை வேறு அறிந்து வைத்திருக்கிறேனே!), யாமர்க்கும் குடியல்லோம் என்று தங்கள் கருத்தைச் சொல்கிற மாணவ இளைஞர்களும் கலந்து கொண்ட கருத்தரங்கில் அவரின் எழுத்துகளைப் பற்றி எதிர்மறையான விமர்சனமோ குறையோ ஒன்று கூட சொல்லப்படவில்லையெனில் (சொல்லப்பட்டிருந்தால்தான் அவற்றை மாலன் அப்படியே திசைகளில் பிரசுரித்திருப்பாரே!), அவர் எப்பேர்பட்ட எழுத்தாளர்! அவரைத் தமிழ் சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ளவில்லையே என்று ஏக்கமாக இருந்தது. அவர் "எழுத்துத் திறமையை" உணர்ந்து அவரைச் "செய்தியாசிரியராக" வைத்துப் போஷிக்கிற சன் டிவி மீதும் நன்றியுணர்வு தோன்றியது. இப்படிப்பட்ட எழுத்தாளருக்குக் கொடுக்காமல் சாகித்ய அகாதெமியையும், ஞானபீடத்தையும் நீராவி என்ஜின்களுக்கும் கொள்கைநிலை மாறிப் போனவர்களுக்கும் கொடுக்கிறார்களே என்று யாரும் அப்போது என்னைக் கேட்டிருந்தால், எனக்குப் பதில் தெரிந்திருக்காது.

இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில் - ஏப்ரல் 2005 காலச்சுவடு வழக்கம்போல கடல்தாண்டிக் கைக்கு வந்தது. அதிலே, "மாலன் சிறுகதைகள்" புத்தகத்தைப் பற்றி சஞ்சயன் என்பவர் "லட்சியத்தில் விழுந்த ஓட்டைகள்" என்ற தலைப்பில் ஒரு மதிப்புரை எழுதியிருந்தார். மாற்றுக் கருத்துகளை வரவேற்க வேண்டும், மாற்றுக் கருத்துகளுக்கு இடம் தர வேண்டும், ஒரு பொருளைப் பற்றிப் பல கோணப் பார்வைகள் ஆகியன முக்கியம் என்று ஓர் செய்தியாசிரியருக்கு இணையாக ஒரு வாசகனாக நானும் விரும்புகிறேன். எனவே, அவ்வளவு பெரிய எழுத்தாளர்களும் ஆய்வாளர்களும் சர்டிபிகேட் கொடுத்துவிட்ட மாலனைப் பாராட்டி அந்த மதிப்புரை இருக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் படிக்க ஆரம்பித்தேன். ஆனால், இந்த மதிப்புரை, அவ்வளவு பெரிய எழுத்தாளர்களும், கல்வியாளர்களும், அத்தனை மாணவ மணிகளும் மாலன் எழுத்துகளைப் பற்றிக் கொண்டிருந்த்தாகத் திசைகள் கட்டுரையில் சொல்லப்பட்டிருந்த கருத்துகளுக்கு நேரெதிராக இருந்தது. எனவே, முதல் வாசிப்புக்கு இந்த மதிப்புரை எனக்கு அதிர்ச்சியளித்தது. ஆனாலும், மாலன் எழுத்துகளைப் பற்றி நான் முதலில் கொண்டிருந்த மதிப்பீடு சரியோ என்ற சந்தேகத்தையும் வலுப்படுத்தியது. சிற்றிதழில் புத்தக மதிப்புரை எழுதுகிற பிரபலமாகாத பெயருடையவருக்கு மாலன் எழுத்துகள் குறித்துத் தோன்றிய எண்ணங்களை ஒத்த ஒரு சில விமர்சனக் கருத்துகள் கூட அத்தனை பெரிய எழுத்தாளர்களுக்கும், கல்வியாளர்களுக்கும், அறிவின் வளர்ச்சியில் எல்லாவற்றையும் புரட்டிப் போட்டுப் பார்க்கத் துணிகிற மாணவ மணிகளுக்கும் தோன்றவில்லையே (அவர்களுக்குத் தோன்றி அவர்கள் அதைக் கருத்தரங்கில் சொல்லியிருந்தால்தான், ஜனநாயகத்தில் நம்பிக்கையுள்ள, முகஸ்துதியை விரும்பாத இல்லாத மாலன் அப்படியே திசைகளில் பிரசுரித்திருப்பாரே!) என்று தோன்றியது. அடுத்தமுறை இந்தியா போகும்போது, மாலனின் அனைத்துப் புத்தகங்களையும் வாங்கிப் படித்துவிட்டு முடிவு செய்து கொள்ளலாம் என்று இருக்கிறேன்.

திசைகளிலோ பிற பத்திரிகைகளிலோ வெளியாகும் ஒரு கட்டுரையையோ, பேட்டியையோ மட்டுமே படித்துவிட்டு எழுத்தாளர்களைப் பற்றிய மதிப்பீடுகளையும் பிம்பங்களையும் உருவாக்கிக் கொள்கிற அதிமேதாவிகள் இணைய உலகில் இருக்கிறார்கள். அப்படிப்பட்ட அவசரடியான மதிப்பீடுகளை மாலனே கூட விரும்ப மாட்டார். அந்தக் காரணத்தால், இக்கட்டுரையைத் திசைகளில் பிரசுரிக்கிற சிரமத்தை மாலனுக்குத் தரக் கூடாது என்று அவர் வேலையைச் சுலபமாக்க, காலச்சுவடு மதிப்புரையைக் கீழே தருகிறேன். காலச்சுவடுக்கும் சஞ்சயனுக்கும் நன்றிகள்.

திசைகள் கட்டுரைக்கான இணைப்பு இக்கட்டுரையின் ஆரம்பத்தில் இருக்கிறது. காலச்சுவடு கட்டுரை கீழே இருக்கிறது. எனவே, மாலனைப் பற்றி நிறை குறைகள் இரண்டும் இப்பதிவில் இருக்கிறது. அந்த விதத்தில் திசைகள் இணைய இதழ் செய்யாத ஒன்றை என் பதிவு செய்திருக்கிறது (நிறை குறை இரண்டையும் விரிவாகச் சொல்லி முடிவை வாசகரிடம் விட்டுவிடுவது.) இதற்காக மாலன் மனம் மகிழ்ந்து, இளைஞர்களை ஊக்குவிக்கிற அவரின் லட்சியப்படி, என்னையும் ஊக்குவித்து உற்சாகப்படுத்துவார் என்று நம்புகிறேன். கருத்தரங்கின் பாராட்டுகளுக்கு மனம் உவந்து ஏற்புரை வழங்கிய மாலன், இந்த மதிப்புரையின் கருத்துகளுக்குத் தன் பதில்களை எழுதுகிற சிரமத்தை மேற்கொள்வாரேயானால், அவற்றையும் திசைகளின் வாசகனாகப் படிக்க விரும்புகிறேன்.

லட்சியத்தில் விழுந்த ஓட்டைகள்

- சஞ்சயன்

(ஏப்ரல் 2005 காலச்சுவடில் "மாலன் சிறுகதைகளின் மொத்தத் தொகுப்புக்கு" எழுதப்பட்ட மதிப்புரை, உரியவர்களுக்கு நன்றி சொல்லி கீழே.)

அதிர்ஷ்டவசமாகவோ துரதிர்ஷ்டவசமாகவோ இரண்டாகப் பிரிந்துபோன இலக்கியத்தில் சிற்றிதழ்கள் மூலமும் அது சார்ந்த படைப்பாளிகள் மூலமும் தீவிர எழுத்து அடைந்திருக்கும் ஆக்கபூர்வமான மாற்றங்களும் அது விரித்திருக்கும் எல்லைகளும் பெரும் வெளிச்சத்திற்கு வராதிருக்கிறது. மலிவான ரசனையைக் கச்சாப் பொருளாகக் கொண்டு விளைந்த வெகுசன இலக்கியமோ செழித்துக் கொழுத்திருக்கிறது. இக்கண்ணியில் வெகுசில மாற்றங்களுடன் தனனையும் மற்றொரு கண்ணியாகப் பிணைத்துக் கொண்டிருப்பவர் மாலன். இத்தொகுப்பின் பெரும்பாலான கதைகள் சுவாரஸ்யத்தை முன்னிறுத்தி எழுதப்பட்டவை. இதன் தரம் குறித்த நிச்சயமின்மையே இத்தொகுப்பின் இருப்பிற்கான நியாயம் குறித்தும் கேள்விகளை எழுப்புகிறது. அ.முத்துலிங்கத்தின் கதைகள் கூட வாசிக்கச் சுவாரஸ்யமாகத்தான் இருக்கின்றன. ஆனால் அவை வெறும் சுவாரஸ்யம் மட்டுமேயல்ல. இக்கதைகள் வெற்றுச் சுவாரஸ்யத்தை மட்டுமே தருவது பரிதாபம்.

வாசிப்பு முடிந்து உண்டாகும் அலைக்கழிப்பினூடான பயணத்தில் அது நம்மிடம் ஏற்படுத்தும் விளைவுகளைக் கொண்டே அதன் மதிப்பைத் தீர்மானிக்க முடியும். இக்கதைகளைப் படித்து முடித்தவுடனேயே அவை தம் ஆயுளை முடித்துக் கொள்கின்றன.

வாழ்வனுபவத்தின் கீற்றுகளிலிருந்தும் சாரங்களிலிருந்தும் - அது புனைவாக இருப்பினும் - உருவாகும் கதைகளின் இயல்பிற்கு மாறாக, அக்கீற்றின் நுனியிலேயே இக்கதைகள் நின்றுவிடுகின்றன. மிகச்சிறிய நிகழ்வைக் கூட ஆர்வத்தாலோ அவசரத்தாலோ கதைகளாக்கிப் பார்த்திருக்கிறார் மாலன். சில கதைகள் அடைந்திருக்க வேண்டிய இடங்கள் கூடக் குறுகிப் போவதற்கு அக்கதைகள் எழுதப்பட்ட இதழ்களின் ரசனைக்கு மிக முக்கியமான பங்குண்டு. அவற்றினூடான சமரசங்களே அவறறை மேலோட்டமான வாசிப்பிற்குரியதாக நீர்த்துப் போகச் செய்திருக்கின்றன.

லௌகீக வேலிகளுக்குள் அடைபட்டிருக்கும் பலவற்றில், சில கதைகள், காயங்களைப் பொருட்படுத்தாமல் அவ்வேலியைத் தாண்டியிருப்பினும்கூட, அது வந்து சேர்ந்த புதிய இடத்தை மருட்சியோடு பார்த்துக் கொண்டிருப்பதிலேயே நேரத்தை விழுங்கி விடுகின்றன.

பாத்திரங்களின் உரையாடலில் ஒருவர் மற்றொருவருக்கு வழங்கும் அறிவுரையாலோ போதனைகளாலோ சிறு விளக்கங்களாலோ தம்முடைய முந்தைய நெருக்கடியிலிருந்து தம்மை வெகு சாதாரணமாக விடுவித்துக் கொள்கின்றன. இவ்வளவு எளிமையாக மனத்தைப் பகுத்துக் கொள்ள மாலனால் முடியும் போலும். படைப்பு சார்ந்து எந்த நெருக்கடியையும் சவாலையும் இவர் சந்திக்கவேயில்லை என்பதைத்தான் இது காட்டுகிறது.

பெரும்பாலான கதைகளில் வேலையற்ற, குடும்பத்தால் அலட்சியம் செய்யப்பட்ட, சமூகத்தால் ஒதுக்கப்பட்ட கோபாவேசம் கொண்ட இளைஞன் திரும்பத் திரும்ப வந்து கொண்டேயிருக்கிறான். சுயநலங்களுக்கும் சமூக அழுக்குகளுக்கும் கலாச்சாரச் சீரழிவிற்கும் அரசியல்வாதிகளின் பித்தலாட்டத்திற்கும் எதிராக அமைப்பையே புரட்டிப்போட பெரும்பாலான பாத்திரங்கள் அவற்றை நோக்கி எண்ணற்ற கேள்விகள் கேட்கிறார்கள். இப்போது அக்கேள்விகளை மாலனே எதிர்கொள்ள நேர்ந்திருப்பது காலத்தின் விசித்திரம்தான்.

இத்தொகுப்பில் முகங்கள், அக்னி நட்சத்திரம், முக்காலிகள் போன்ற கதைகள் குறிப்பிடப்பட வேண்டியவை. தாளும் அச்சாக்கமும் தரத்துடன் அமைந்திருக்கின்றன.

யாருக்காக இக்கதைகள் எழுதப்பட்டனவோ அவர்களைத் திருப்திப்படுத்த இத்தொகுப்பு காத்துக் கொண்டிருக்கிறது.

நன்றி: சஞ்சயன், காலச்சுவடு.