மரண தண்டனை - இந்தியா டுடே கருத்துக் கணிப்பு

மரண தண்டனை குறித்து எனக்கொரு பார்வை இருக்கிறது. அதைக் கட்டுரையாக எழுதுவதற்கான முனைப்பும் ஆர்வமும் எனக்கு இப்போது இல்லை. சுருக்கமாகச் சொன்னால், rarest of rare கேஸ்களில் மரணதண்டனையை இப்போது ஆதரிக்கிற சிந்தனை எனக்கு இருக்கிறது. பயங்கரவாதம், சிறார்கள் கொலை, பாலியல் பலாத்காரம் ஆகிய குற்றங்கள் அந்த rarest of rare வகையில் அடங்கும் என்று நம்புகிறேன். 9/11 பயங்கரவாதத் தாக்குதல்களையும், அதில் நண்பர் ஒருவரை இழந்ததையும் பார்த்தபின் ஏற்பட்ட மாற்றம் இது. அதற்கு முன்வரை நானும் மரணதண்டனையே கூடாது என்றுதான் இருந்தேன். எனவே, அந்த விவரங்களுக்குள் போகாமல் இதை மட்டும் வாசகர்களின் பார்வைக்கு வைக்கிறேன். சில வாக்கியங்களை அழுத்தமாக (boldஇல்) தந்திருக்கிறேன். அழுத்தம் மட்டும் என்னுடையது.- பி.கே. சிவகுமார்

இந்தியா டுடே கருத்துக் கணிப்பு

(தில்லி, மும்பை, கொல்கத்தா, சென்னை, பெங்களூர், ஹைதராபாத், புனே, பட்னா, ஜெய்பூர், லக்னோவில் ஏ.சி. நீல்சன் - ஓ.ஆர்.ஜி. மார்க் மேற்கொண்ட 1,105 தெருமுனை நேர்காணல்களின்படி. இந்தியா டுடே நவம்பர் 1, 2006 இதழில் வெளியானது).

நாடாளுமன்றத்தின் மீது 2001 டிசம்பர் 13ந் தேதி நடத்தப்பட்ட தாக்குதலின் சூத்ரதாரியாக இருந்ததாக நிரூபிக்கப்பட்ட முகமது அ·ப்சல் குருவுக்குத் திஹார் சிறையில் மரணதண்டனை நிறைவேற்றப்பட இருக்கிறது. அவன் ஜனாதிபதியிடன் கருணை மனு விண்ணப்பிக்கவில்லை. ஆனால், அவனின் குடும்பத்தினர் ஜனாதிபதியைச் சந்தித்து கருணை காட்டுமாறு கோரியிருக்கிறார்கள். அ·ப்சலின் சொந்த ஊரான ஸ்ரீநகரிலும் நாட்டின் வேறு பல இடங்களிலும் பிரிவினைவாத குழுக்கள், மனித உரிமை அமைப்புகள், வாக்கு வங்கியைக் குறி வைக்கும் அரசியல்வாதிகள் அ·ப்சலைத் தூக்குக் கயிற்றிலிருந்து காப்பாற்ற வேண்டும் என்று கூறுகிறார்கள். அவன் செய்த குற்றத்தின் தீவிரத்தைவிட, அவனுக்குத் தரப்படும் தண்டனையின் தீவிரமே கவனத்திற்குரியது என்பதுபோல ஆகிவிட்டது. அன்று தாக்கப்பட்டது இந்தியா. அந்தக் குற்றத்தைச் செய்தவனை என்ன செய்யலாம் என நகர்ப்புற இந்தியா நினைக்கிறது. இந்தியா டுடே - ஏ.சி. நீல்சன் - ஓ.ஆர்.ஜி. மார்க் கருத்துக் கணிப்பில் பெருவாரியானவர்கள் அ·ப்சலுக்கு மரணதண்டனைதான் சரி என்கிறார்கள். தாராள எண்ணம் கொண்டவர்களின் முழக்கத்திற்கும் வெகுஜன சிந்தனைக்குமான பெருஇடைவெளி இதன்மூலம் அம்பலமாகிறது. இந்தியா பயங்கரவாதிகளின் வேட்டைக்களமாகும்போது, இந்தியர்கள் தங்கள் தேசத்தின் உயிரைக் காப்பாற்ற விரும்புகிறார்கள். பயங்கரவாதியின் உயிரை அல்ல.

(பி.கே. சிவகுமார் குறிப்பு: நகர்ப்புறங்களில் கல்வி பெற்றோர் விகிதம் அதிகம். மேலும் நடுத்தர வகுப்பினரும் நகர்ப்புறங்களில் அதிகம். இவர்களே ஒரு நாட்டின் சிந்தனையில் பெருமளவு தாக்கம் செலுத்துகிறவர்களாக இருக்கிறார்கள். அதனால், நகர்ப்புறத்தில் கிடைத்த விழுக்காடுகள் அளவுக்கோ அல்லது அதிகமாகவோதான் கிராமப்புறத்தில் சர்வே எடுக்கப்பட்டால் அதன் முடிவும் இருக்கும் என்று நான் நினைக்கிறேன்.)

நாடாளுமன்ற தாக்குதலில் குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்ட அ·ப்சல் குரு தூக்கிலிடப்பட வேண்டுமா?

ஆமாம்: 78%
இல்லை: 21%
தெரியாது/சொல்ல முடியாது: 1%

அ·ப்சலுக்கு ஆயுள் தண்டனை தர வேண்டுமா?
ஆமாம்: 26%
இல்லை: 73%
தெரியாது/சொல்ல முடியாது: 1%

எந்தெந்த குற்றங்களுக்கு மரண தண்டனை?

பயங்கரவாதம்: 81% ஆமாம் - 19% இல்லை
சிறார் கொலை/பாலியல் பலாத்காரம்: 84% ஆமாம் - 16% இல்லை
ஆள் கடத்தல், விமானக் கடத்தல்: 42% ஆமாம் - 58% இல்லை
கொலை: 71% ஆமாம் - 29% இல்லை
ஊழல்: 30% ஆமாம் - 70% இல்லை

நீதித்துறை தீர்ப்புகளை அரசு மாற்ற, திருத்த அனுமதிக்கலாமா?
ஆமாம்: 40%
இல்லை: 58%

நிரூபிக்கப்பட்ட குற்றவாளிகளுக்கு மன்னிப்பு தர ஜனாதிபதி, பிரதமர், கவர்னருக்கு உரிமை உள்ளதா?
ஆமாம்: 55%
இல்லை: 44%

நன்றி: இந்தியா டுடே.

என் குறிப்புகள்:

அமெரிக்காவில் பல மாநிலங்களில் மரண தண்டனை அமுலில் உள்ளது. உதாரணமாக, டெக்ஸாஸ் மாநிலம். தற்போதைய அமெரிக்கக் குடியரசுத் தலைவர் டெக்ஸாஸின் ஆளுநராக இருந்தபோது, மிக அதிகமாக மரணதண்டனைகள் நிறைவேற்றப்பட்டன. அமெரிக்காவில் உட்கார்ந்து கொண்டு, அ·ப்சலுக்கு ஆதரவாக மரணதண்டனையை எதிர்த்துக் குரல் கொடுக்கிற தாராளவாதிகளும் மனிதநேயக் காவலர்களும், அமெரிக்காவிலும் மரணதண்டனையை எதிர்த்து இதே மாதிரி கடுமையானக் குரல் கொடுத்திருப்பார்கள், தெருவில் இறங்கிப் போராடியிருப்பார்கள் என்று நம்புகிறேன். அப்படி அவர்கள் செய்யாமல் இருந்து இந்தியாவில் மட்டும் - அதுவும் பயங்கரவாதக் குற்றம் சாட்டப்பட்ட அ·ப்சலின் மரணதண்டனையை மட்டும் எதிர்த்து மார் தட்டிக் கொண்டிருந்தால் - மரணதண்டனையை எதிர்க்கிறவர்கள் பட்டியலில் பிரிவினைவாதக் குழுக்கள் என்ற வகையில் அவர்கள் அடங்குவார்களோ என்ற சந்தேகம் எனக்கு இருக்கிறது. இந்த இடத்தில் யாரையும் பெயர் சொல்லாமல் பொதுவாகத்தான் எழுதியிருக்கிறேன். "எங்கப்பா குதிருக்குள் இல்லை" என்று யாரும் ஓடிவர வேண்டாம். :-) பொதுவாக எழுதக் காரணம், தனிமனிதர்களைச் சொல்வதில் பயமென்று இல்லை. தனிமனிதர்களைச் சொல்லும்போது சொல்லும் விஷயம் கவனிக்கப்படாமல் போய்விடுகிறது என்பதால்.

இந்தப் பதிவுக்கு மட்டும் அனானி பின்னூட்டங்கள் அனுமதிக்கப்பட மாட்டா. சிரமத்திற்கு மன்னிக்கவும். அனானியாக என்னைத் தாக்க வசதி ஏற்படுத்தித் தரும் பல பதிவுகள் இருக்கின்றன. அங்கே செல்லுமாறு வேண்டிக் கொள்கிறேன். :-)