பிராமண நண்பர்களுக்கு...

பெரியார் ஏன் பிராமணர்களை எதிர்த்தார் என்று பார்க்கும்போது, காங்கிரஸில் அவர் கருத்துகள் ஏற்றுக் கொள்ளப்படாமல் போனதற்கு பிராமணர்கள் காரணம் என்று அவர் நம்பினார். அதில் பெருமளவு உண்மை இருக்கிறது. அதனால்தான் (ஜீவாவா சிங்காரவேலரா திரு.வி.க.வா என்று தெரியவில்லை. நினைவிலிருந்து எழுதுகிறேன்.) பெரியாருடன் உடன்பட்டவர்கள் காங்கிரசுக்குள் இருக்கிற பிராமணீய செல்வாக்கை, காங்கிரசின் உள்ளிருந்தே எதிர்க்க வேண்டும். காங்கிரசைவிட்டு வெளியே போகக்கூடாது என்று சொன்னார்கள். ஆனால், பெரியார் காங்கிரசை விட்டு வெளியே சென்றுவிட்டார். அவர் காங்கிரசுக்குள்ளிருந்தே போராடியிருந்தார் என்றால், தமிழகத்தின் சரித்திரம், காங்கிரஸின் சரித்திரம் தலைகீழாக மாறியிருக்கும். நல்லவர்களும் கெட்டவர்களும் எல்லா இடங்களிலும் இருப்பார்கள். ஒரு சிலர் செய்கிற தவறுக்கு ஒரு இனத்தையே குற்றம் சாட்ட முடியாது என்ற முதிர்ச்சியும் தெளிவும் அப்போது பெரியாருக்கு இல்லையா என்ன? இருந்திருக்கலாம். ஆனாலும், உணர்ச்சி வேகத்தில் அவர் அந்த முடிவையெடுத்ததாக வைத்துக் கொண்டாலும், காலம் முழுதும் பிராமணிய எதிர்ப்பை அவருக்குள் விதைக்கிற உத்வேகத்தை அவருக்குத் தந்தது என்ன? சமூகத்தில் அங்கும் இங்கும் அவர் சந்தித்த சில மோசமான பிராமண ஆளுமைகள்தான் என்று தோன்றுகிறது. அந்த ஆளுமைகளைப் பார்த்துப் பார்த்து, அந்த ஆளுமைகளுக்கு சமூகத்தில் எதிர்ப்படாத எதிர்ப்பையும் அந்த ஆளுமைகள் நினைத்ததை சாதித்துக் கொள்வதையும் பார்த்துப் பார்த்துப் பெரியார் இன்னும் பிடிவாதமாக பிராமணிய எதிர்ப்பைக் கைகொள்ள ஆரம்பித்தார் என்று நம்புகிறேன். பெரியார் செய்தது தவறுதான். அதை நியாயப்படுத்தவில்லை. அதே பெரியாரும் தான் சந்திக்க நேர்ந்த நல்ல பிராமண நண்பர்களைப் பாராட்டவும் தயங்கவில்லை என்பதிலிருந்து அவர் உணர்வின் வேகத்தைப் பார்க்க முடியும். பிராமணிய எதிர்ப்பு அல்லாமல், சமூகத்தில் மற்றவர்கள் பிராமணர்கள் ஆதிக்கம் செலுத்துகிற துறைகளில் முன்னேற பெரியார் உழைத்திருந்தாலே போதுமானதாக இருந்திருக்கும். ஆனால், அப்படி அவர் ஏதும் செய்தாலும், அதையெல்லாம் மறைத்து பிராமண எதிர்ப்பை மட்டுமே முன்னிலைப்படுத்துகிற இடைநிலைச் சாதி சக்திகள் இன்றைக்குப் பெரியாரைப் பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கின்றன.

ஒருவர் செய்கிற தவறுக்கு ஓர் இனத்தைக் குறை சொல்ல முடியாது என்ற முதிர்ச்சி எனக்கு இருப்பதாக நான் நினைத்துக் கொள்கிறேன். பெரியாரை நிறைய படித்திருக்கிறேன். முழுவதுமாகப் படித்திருக்கிறேன் என்று சொல்ல முடியாது. தேவையான அளவு படித்திருக்கிறேன் என்று தன்னடக்கத்துடன் சொல்லிக் கொள்ள முடியும். அவ்வளவு படித்தும் பெரியார் என்னை இன்றுவரை பிராமணீய எதிரியாக மாற்ற முடியவில்லை. பெரியாருக்கான அனுபவங்கள் எனக்கில்லை அல்லது பிராமணிய எதிர்ப்புக்கு அவர் சொல்கிற காரணங்களை என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை என்பதுதான் அதற்குக் காரணம்.

இதற்கு முன்னர்வரை வாழ்க்கையில் நான் சந்தித்த எந்தப் பிராமணரும், அவர்கள் சமூகத்தையே ஒட்டுமொத்தமாக நான் வெறுக்கும் அளவிற்கு நடந்து கொள்ளவில்லை. அவர்களிடமிருந்து நான் கற்றுக் கொண்டது அதிகம். அவர்களும் மற்றவர்களைப் போல மனிதர்களே என்பதாகவே என் அனுபவம் இருந்திருக்கிறது. இணையத்தில் எழுத ஆரம்பித்த இந்த நான்கைந்து வருடங்களில் இணையத்தில் பிராமணர்களையும் சந்தித்திருக்கிறேன். பலரும் நல்லவர்கள் அல்லது தானுண்டு தன் வேலையுண்டு என்று இருக்கிற அப்பாவிகள். ஆனால், இன்னும் சில பிராமணர்களைச் சந்தித்திருக்கிறேன். நான் எவ்வளவோ அவரைப் படித்தும் என்னை பிராமண எதிரியாக மாற்றப் பெரியாரால் இயலவில்லை. ஆனால், இந்தச் சில பிராமணர்கள் தங்களின் சுயநலமும் கோழைத்தனமும் மிகுந்த செயற்பாடுகளால் என்னை பிராமணர்கள் எல்லாருமே இப்படித்தான் இருப்பார்களோ என்று நினைக்கிற விளிம்பு நிலைக்குத் தள்ளியிருக்கிறார்கள். பிராமண எதிர்ப்பு என்ற படுகுழியில் நான் அப்படி விழாமல் என்னைக் காத்தது இறையருளும், மனிதர்கள் மீது நான் வைக்கிற பொதுவான நம்பிக்கையும்தான் என்று தோன்றுகிறது.

இப்படித் தங்களின் சுயநலத்தாலும் கோழைத்தனத்தாலும் பிராமண சமூகத்திற்கு கேவலத்தை உண்டாக்குகிறவர்களைப் பற்றிய மற்ற இணைய பிராமண நண்பர்களின் கருத்துகள் எப்படியுள்ளன? சாத்வீகமாகவும், அட்ஜஸ்ட் செய்து கொண்டும், அவர் அப்படித்தாங்க அவரைத் திருத்த முடியாது என்ற மாதிரியான சமாதானங்களுடன் அவர்கள் போய்விடுகிறார்கள். இப்படி அவர்கள் செய்து கொள்கிற சமாதானத்தின் பின்னர் ஜாதி ஒரு காரணமாக இருக்கலாம். ஜாதி ரீதியான அபிமானம் இல்லாத ஆட்களைத் தமிழ்நாட்டில் தேடுவது அரிது. பிறந்த ஊர், படித்த காலேஜ், ஆகியவற்றின் மீது இருக்கிற அபிமானம் போல பிறந்த ஜாதியின் மீது இருக்கிற அபிமானத்தை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. ஆனால், அந்த அபிமானத்தின் காரணத்தால், தமது சமூகத்திற்கே கேடு கொண்டுவருகிற சிலரைச் சகித்துக் கொள்வது எங்ஙனம் நியாயம் என்று தோன்றுகிறது. உண்மையான ஜாதி அபிமானிகள் இப்படிப்பட்ட சுயநலமிகளையும்/கோழைகளையும்தானே தாங்களாகவே முன்வந்து சமூகத்தில் தோலுரிக்க வேண்டும். அதைச் செய்யத் தயங்குவதால்தான் பெரியார் கட்சிக்காரர்கள் இப்படிப்பட்ட விஷயங்களைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டு, எல்லா பிராமணர்களுமே இப்படித்தான் மோசம் என்று பிரசாரம் செய்கிறார்கள்.

மற்ற ஜாதிக்காரர்களில் சுயநலமிகளோ கோழைகளோ இல்லையா என்று கேட்கக் கூடும். கண்டிப்பாக இருப்பார்கள். ஆனால், இன்றைக்கு இங்கே நடக்கிற பிராமணிய எதிர்ப்புப் பிரசாரத்தில் ஏற்கனவே நிறைய பாதிக்கப்பட்ட பிராமணர்கள்தான் இந்த விஷயத்தில் ஜாக்கிரதையாக இருந்து தன் சமூகத்தின் களையை எடுக்க வேண்டும். பிராமணர்களின் தவறுகளே பூதாகாரமாக வெளிச்சம் போடப்படுகின்றன. மேலும், ஒரு காலத்தில் (பெரியார் காங்கிரஸை விட்டு வெளியே வந்தபோது) பிராமணர்கள் செல்வாக்கான இடங்களில் இருந்தார்கள் (காங்கிரஸ் கட்சிக்குள்ளேயே கூட). அந்தச் செல்வாக்கின் அடிப்படையில் குழு மனப்பான்மையுடன் நடந்து கொண்டார்கள். அந்த மனப்பான்மைக்கு எதிராக, பதில் குழுவையோ எதிரணியையோ வைத்து உள்ளுக்குள்ளிருந்து போரிடுகிற நீண்ட கால செயல்திட்டத்தை விட்டுவிட்டு, பிராமணிய எதிர்ப்பு என்கிற குறுகிய காலத்தில் பயன் தரக்கூடிய அபாயமான ஆயுதத்தைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டார் பெரியார். அதனால் இப்போது, பல ஆண்டுகளாகத் தமிழ்ச் சமூகத்தில் அதிகாரங்கள் பிராமணர்கள் வசம் இல்லை. அவர்கள் ஒரு victim போலவே நடத்தப்பட்டு வருகிறார்கள். இந்தச் சூழ்நிலையிலும், அவர்கள் தங்களுக்குள் இருக்கிற களைகளைக் களையாது, அமைதியாகவும், அனுசரனையாகவும், விட்டுக் கொடுக்காமலும் போய்க் கொண்டிருந்தால், அதிகாரம் போயும் அவர்களிடம் குழுமனப்பாமமை போகவில்லை என்ற எண்ணத்தையே அது மற்றவர்கள் மனத்தில் ஏற்படுத்தும். இது சரியில்லை.

எனவே, பிராமண சமூகத்து நண்பர்களுக்கு நான் சொல்லிக் கொள்ள விரும்புவது ஒன்றுதான். உங்கள் எதிரிகள் உங்கள் சமூகத்திற்கு வெளியே இல்லை. அந்த எதிரிகளை நீங்கள் விலக்கி வைத்து, அவர்கள் பிராமண சமூகத்திற்குக் கேடு என்று சொல்லாவிட்டால், மனதில் முதிர்ச்சியும் அறிவில் தெளிவும் உள்ளவர்கள்கூட, ஏதோ ஒரு உணர்வின் தடுமாற்றத்தில், சுயநலமி பிராமணர்களால் பாதிக்கப்படும்போது, பெரியார் வழி சென்றுவிடுகிற அபாயம் இருக்கிறது. சொல்லப்போனால், அதுதான் நடந்து கொண்டும் இருக்கிறது.